Kavramlar Ansiklopedisi | Kategoriler | Konular

Allah'ın Yardımını Bekleyenler, Allah'ın Dinine Yardım Etmelidir!

Allah

Allah'ın Yardımını Bekleyenler, Allah'ın Dinine
Yardım Etmelidir!

Allah, yarattığı her şeyi güzel yapmıştır
(32/Secde, 7). O, insanı da en güzel biçimde yaratmıştır (95/Tîn, 4). İnsana
şekil verip şeklini güzel yapan ve onları temiz/güzel besinlerle rızıklandıran
Allah'tır (40/Mü'min, 64). Allah, insanı şan ve şeref sahibi kılarak ona ikram
etmiş, güzel rızıklar vermiş, yarattıklarının çoğundan üstün kılmıştır (17/İsrâ,
70). Gökleri ve yeri yaratan, gökten suyu indirip onunla rızık olarak bize türlü
meyveler çıkaran, izni ile denizde yüzüp gitmeleri için gemileri emrimize veren,
nehirleri de bize akıtan ancak Allah'tır (14/İbrâhim, 32). Âdetleri üzere
seyreden güneşi ve ayı bize faydalı kılan, geceyi ve gündüzü istifâdemize veren
yine Allah'tır (14/İbrâhim, 33). O, yerde ne varsa hepsini bizim için
yaratmıştır (2/Bakara, 29). O bize istediğimiz her şeyden vermiştir. Eğer
Allah'ın nimetlerini sayacak olsak, onu sayamayız (14/İbrâhim, 34; 16/Nahl, 18).

Bunca nimet ve ihsânını sunan Yüce Allah
insanları ancak kendisine ibâdet/kulluk yapsınlar diye yaratmıştır (51/Zâriyât,
56). Kur'an'ın nazarında, hayat bir imtihan, daha doğrusu bir imtihanlar
zinciridir. Semâvât ve arzın yaratılışının gâyesi de zaten insanın imtihana tâbi
tutulmasıdır (11/Hûd, 7). Ölüm ve hayatın yaratılışı da aynı gâyeyi taşır
(67/Mülk, 2). Allah'ın dünya ve âhirette yardımını ve vaad ettiği cenneti
kazanabilmesi için, insanın hayatı boyunca tâbi tutulacağı imtihanlarda İlâhî
yardıma lâyık olduğunu ispatlaması lâzımdır (2/Bakara, 155; 3/Âl-i İmrân, 186;
23/Mü'minûn, 30; 29/Ankebût, 2-3). Bu imtihanlar, gerçekten iman edenlerle
etmeyenleri birbirinden ayırır (3/Âl-i İmrân, 166-167, 169; 9/Tevbe, 16; 29/Ankebût,
3; 47/Muhammed, 31).

İnsandan kendine doğru adım atmasını isteyen
Rabbimiz, dünya imtihanını kazanması için insandan gayret ve çaba ister. Tüm
âlemlerin rabbi olan Allah Teâlâ, insana verdiği bunca nimete şükür mü, yoksa
nankörlük mü edileceğini dener. Onun için kul ile Allah arasındaki ilişkiler,
kul öncelikli olmalıdır. Sünnetullah dediğimiz Allah'ın değişmez kanunlarındaki
icraat böyle istemektedir. Kul, Allah'a iman edip Allah ve Rasûlüne itaat
edecek, Allah da onları büyük kurtuluş olan, içinde ebedî kalacakları cennetlere
koyacaktır (4/Nisâ, 13). Kul şükredecek, Allah da (nimetlerini) arttıracaktır
(14/İbrâhim, 7). Kul ihsân edecek, Allah da ihsân eden kulu sevecektir
(2/Bakara, 195). Kul, Allah uğrunda cihad edecek, Allah da kendi yollarına
eriştirecektir (29/Ankebût, 69). Kul, duâ edecek, Rabbi de duâsına icâbet
edecektir (40/Mü'min, 60). Kul Allah'ı zikredecek ki, Allah da kulunu zikretsin
(2/Bakara, 152). Kul Allah'a bir adım yaklaşacak, Allah da bir arşın ona doğru
yaklaşacaktır. Kul yürüyerek O'na doğru giderse Allah da koşarak cevap
verecektir (Buhârî). Allah, iman edip sâlih amel işleyen kullara, daha önceki
ümmetleri hâkim kıldığı gibi, yeryüzünde halife kılacak, dinlerini yerleştirip
koruyacak, yani onlara devlet nimetini de ihsan edecektir. Yeter ki, kullar
sadece Allah'a kulluk ve ibâdet edip, hiçbir şeyi O'na şirk koşmasınlar, O'na
hiçbir şeyi eş tutmasınlar, yani zafere, devlete lâyık olsunlar (24/Nûr, 55).

?Zahmetsiz rahmet olmaz.? Allah sebeplerin
mahkûmu değildir ama, dünyayı bir sebepler kanununa bağlı kılmıştır. ?Yere eken
göğe bakar? Yere bir şey ekmeyen kimsenin göğe bakıp yağmur ve rahmet bekleme
hakkı yoktur. Tarlaya tohum ekmeden, yani fiilî duâ yapmadan, kimsenin Allah'tan
ekin istemesi (kavlî duâ) doğru olmaz. Sünnetullah dediğimiz Allah'ın evrendeki
değişmez kanunları, hep sebep-sonuç ilişkilerine oturtulmuştur.

Aynen böyle; kul, Allah'a, yani O'nun dinine
yardım edecektir ki, O da kuluna yardım etsin (47/Muhammed, 7). İman
edenler, kendilerinden önceki mü'minlerin sünnetullah gereği başından geçen
sıkıntılara göğüs gerecek ve ?Allah'ın yardımı ne zaman?? diye tavırları ve
dilleriyle o yardımı bekleyip hak kazanacaklar ki, ?Allah'ın yardımı yakın?
olsun. Allah'ın yardımı olmadan muvaffakiyet/başarı yoktur (11/Hûd, 88). Zafer,
yalnızca mutlak güç ve hikmet sahibi Allah'ındır (3/Âl-i İmrân, 126). Allah
dilediğine yardım edip zafer verir (30/Rûm, 5). Allah dilediğini yardımı ile
destekler. Elbette bunda basîret sahipleri için büyük bir ibret vardır (3/Âl-i
İmrân, 13). Mü'minlere yardım etmeyi Allah üzerine hak olarak almıştır (30/Rûm,
47). İman edip mallarıyla ve canlarıyla Allah yolunda savaşanların günahlarını
bağışladığı ve onları cennetlere koyduğu gibi, Allah, onlara sevecekleri başka
bir şey daha vaad eder: Allah'tan yardım ve yakın bir fetih (61/Saf, 10-13).

Bir kısmının adı ?ensâr? olan ashâbın Allah'ın
yardımına nâil olup kısa bir zaman içinde maddî ve mânevî her alanda dünyanın en
büyük gücüne sahip olması, O'nun yardımıyla zaferden zafere koşmaları işte bu
bilinçte yatmaktadır: Onlar öncelikle Allah'ın dinine yardım ettiler, Allah da
onlara yardım etti. Onlar öncelikle kendileri Allah'a doğru adım attılar, Allah
da onlara daha güzeliyle mukabele etti. Önce İlâhî yardıma, zafer ve devlete
liyâkat kesbettiler, Allah da onlara kapılarını açtı. Günümüz insanı
hazırcılığa, kolaycılığa, görevlerini ihmal edip haklarını öne çıkarmaya,
özgürlüğünü savunup sorumluluktan kaçmaya, her şeyi eleştirip kendi nefsini
savunmaya, cihad gibi Allah'ın yardımına ulaştıracak vesilelerden uzaklaşmaya,
dünyevîleşip ölümden korkmaya meyyâl olduğu için Allah'ın yardımı da
gelmemektedir.

Allah'ın yardımı hangi şartlarda gelir, Kur'an
bu sünnetullahı birçok âyette belirtir. Bunlardan biri: ?(Ey mü'minler!)
Yoksa siz, sizden önce gelip geçmiş kavimlerin başlarına gelenler size de
gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Yoksulluk ve sıkıntı onlara öylesine
dokundu ve onlar öyle sarsıldılar ki Peygamber ve onunla beraber iman edenler,
nihâyet ?Allah'ın yardımı ne zaman gelecek?' dediler. İşte o zaman (onlara):
?Şüphesiz Allah'ın yardımı yakın' (denildi).? (2/Bakara, 214). Bu âyette
eşsiz bir terbiye örneği vardır. Müslümanlara dünyada ve dolayısıyla âhirette
başarılı olmanın yolu, iman ve cihadla çalışmak, çabalamak, Allah yolunda
sıkıntılara katlanmak, güçlüklerden yılmamak, daima tembelliği, zevk ve sefâyı,
eğlenceyi tercih eden nefsin hevâsından, şeytandan uzak olmaktır. Ey müslümanlar!
Sıkıntı çekmeden, cihad etmeden, kurban vermeden zafere ulaşamazsınız, cennete
giremezsiniz. Bu âyet, bir rivâyete göre, Hendek Savaşında müslümanların çektiği
sıkıntıları dile getirir. Diğer rivâyete göre, Uhud Savaşı ile ilgilidir. Başka
bir rivâyete göre ise, evlerini, mallarını ve yakınlarını Mekke'de bırakıp bunca
sıkıntılara katlanarak Medine'ye göç eden müslümanları teselli için inmiştir.

Hadis-i Şerifte: ?Nasılsanız öyle idare
olunursunuz? buyrulmuş. ?...Bir toplum kendindeki özellikleri
değiştirmedikçe Allah onları değiştirmez. Allah bir topluma kötülük diledimi,
artık onun için geri çevrilme diye bir şey yoktur. Onların Allah'tan başka
yardımcıları da yoktur.? (13/Ra'd, 11). Allah âdildir, zerre kadar
zulmetmez. Hak edene hak ettiğini verir. Hatta, hak etmek için, liyâkat
kesbetmek için gerekli gayreti gösteren kimselere lutfuyla muâmele eder, fazlaca
nimetler ihsân eder. Önemli olan, mü'min kulların kulluk bilincidir. İnsan
Allah'a doğru adım atar atmaz Allah kapılarını açacak, dünyada izzet ve devlet,
âhirette sonsuz nimet ve cennet verecektir.

?Andolsun ki Biz rasullerimizi/elçilerimizi açık
deliller ile gönderdik ve insanların adâleti ayakta tutmaları için,
beraberlerinde de Kitabı ve mîzânı/adâlet ölçüsünü indirdik. Bir de kendisinde
hem çetin bir sertlik, hem insanlar için menfaatler bulunan demiri indirdik (var
kıldık). Çünkü (bununla) Allah, kimin gaybda (gizlide) Kendisine ve rasüllerine
yardım edeceğini bilsin (ortaya çıkarsın). Şüphesiz Allah kuvvetlidir, daima
üstündür.? (57/Hadîd, 25). Bu âyette
de, Allah'ın, kanıtlarla elçiler gönderdiği insanların, adâleti yerine
getirmeleri için peygamberlerle birlikte Kitab'ı ve adâlet ölçütünü indirdiği;
indirdiği demire de bir güç ve insanlara yararlar koyduğu; demirdeki bu gücü ve
yararları, kimlerin Allah'a ve elçilerine yardım yolunda kullanacağını bilmek
istediği belirtilmekte ve Allah'ın kaviyy (çok güçlü) olduğu vurgulanmaktadır.
Allah peygamberleri göndermiş, Kitap ve adâlet ölçütü indirmiş, demirin gücü
sâyesinde de düzenin korunmasını sağlamıştır. Hem bedenlerdeki yaratılış
düzenini, hem de toplumlardaki hakça düzeni demirle korumuştur. Böyle yapmıştır
ki, gizlide Allah'a ve peygamberlerine yardım edenleri bilsin. Yani kimin,
gerektiğinde Allah'ın verdiği güç ve sağlık sâyesinde, silâhını kuşanıp Allah'ın
dininin ve elçilerinin üstün gelmesi için çalışacağını ortaya çıkarsın. Âyetin
sonunda Allah'ın kavî ve azîz sıfatları vurgulanmakla, Hakk'a yardım edenlerin
gâlip geleceğine işaret edilmektedir. Çünkü Allah onların yardımcısıdır.
Allah'ın tarafını tutanlar gâlip gelirler.

"Attığın zaman sen atmadın, fakat Allah attı.
Bunu, mü'minleri güzel bir imtihan ile denemek için yaptı..."
(8/Enfâl, 17). Bedir'de Rasûlullah'ın müşrik
hedefe attığı çakıl taşları ve işi neticelendiren Yüce Allah. Atışın öldürücü
bir darbeye dönüşmesi için, tam bir sadâkatle Allah'a yönelip elin taşa uzanması
ve eylemin gerçekleşmesi şart... Düşman büyük, taş küçük, hiç önemli değil...
Unutmayalım: Allahu Ekber... Duâya duran eller... Yardım talep eden diller...
Önce fonksiyonel el, aksiyoner el olmak zorunda. Eller devreye girmeden yalnızca
dil ile: Ebû Lehebin ellerinin kurumasını bekleme hakkımız kalmıyor. Bu şerefi
Rabbimiz bize teklif ediyor: "Onlarla savaşın ki, Allah sizin ellerinizle
onları cezâlandırsın, onları rezil etsin ve size de yardım etsin, mü'min
toplumun kalplerini ferahlatsın." (9/Tevbe, 14)