Kavramlar Ansiklopedisi | Kategoriler | Konular

İslâm'da Laiklik Yoktur

İslâm



İslâm'da Laiklik
Yoktur:

Laiklik, geniş ve basit tanımı
ile, dinin siyasal hayatın dışına itilmesi, din adamları sınıfının devletin
siyasal hayatında din adına etkin olmalarının engellenmesi diye ifade edilecek
olursa, peşinen şunu hatırlatmamız gerekmektedir: Evvelâ İslâm'da batıda bilinen
şekliyle bir ?din adamları? sınıfının varlığı sözkonusu değildir. Dolayısıyla
böyle bir sınıfın din adına siyasal etkinliklerde bulunmalarından ve devletin
siyasetinde aktif bir rol oynamalarından söz edilemez. Çünkü böyle bir sınıf yok
ki, bu sınıfın icrâ edeceği fonksiyon kabul veya redde konu olsun.
İslâm inancına göre Allah her
şeyi yaratandır. O, her şeyi bilendir. İnsanı yaratan olduğu gibi, her asırda,
nelere muhtaç olduğunu, dünya ve âhirette mutlu olmasının nelere bağlı olduğunu
tam ve en kâmil anlamıyla O bilir. Dolayısıyla O'nun insanların dünya ve âhiret
mutluluğunun elde edebilmeleri için teklif ettiği düzen olan İslâm'da, dünya ve
âhirette her bakımdan huzurlu olabilmeleri için insanların gerek duyabilecekleri
her şey vardır. Bugün için gerek duymadıkları fakat zamanla ihtiyaç
hissedecekleri şeyler de, günümüz müslümanları tarafından bilinse de bilinmese
de, ellerinde bulunan Kur'an ve Sünnette yeteri kadarıyla mevcuttur. Kıyâmete
kadar gelecek bütün insanların ihtiyaçları için de durum, aynen böyledir. Diğer
taraftan, Kur'an'ın içeriğine gelişigüzel dahi olsa bir göz atılacak olursa,
görülür ki, Kur'ân-ı Kerim müslümanların ibâdet ve âhiret hayatıyla ilgilendiği
kadar, dünyadaki ilişkileriyle de ilgilenmiştir. Hatta dünyevî ilişki olarak
değerlendirilen birçok alana dair açıklamaları, dinî ya da uhrevî ya da vicdanî
olmakla nitelendirilen ilişkilere kıyasla daha etraflıdır.
Elbette İslâm, bu hükümler
arasında laik bir düşünüşün etkisi ile ayrım yapmaz, dünya işi, âhiret işi; din
işi, devlet işi gibi ayırmaları kabul etmez. Çünkü Kur'an, bunların hepsinin
aynı şekilde ve hepsine ayrım gözetmeksizin müslümanların aynı önemi vermelerini
ve aynı gayreti göstermelerini istemiş ve hepsini birlikte uygulamaya
geçirmelerini emretmiştir. O yüzden İslâm'da dünya işi, âhiret işi yoktur. Her
şey ibâdet ve cihaddır; ya Allah'a ya da tâğuta kulluk. Siyâseti ibâdet, ibâdeti
siyâset olan bir dindir İslâm. Dini devletten ayırdığınızda devlet dinsiz;
devleti dinden ayırdığınızda din, devletsiz ve güçsüz olur. Dinle devlet, etle
kemik gibidir. Devlet, vücut ise, din de o vücudun canıdır, ruhudur. Bu ikisini
birbirinden ayırmak, insanı/insanlığı katletmektir, cinâyettir.
Kur'ân-ı Kerim'de, meselâ miras
hükümlerine, evlenme ve boşanmalara, alışverişe ve diğer akidlere, savaşa, suç
ve cezalara dair açıklamalar, sözgelimi namaza ve hacca dair açıklamalara göre
daha ayrıntılıdır. Ama hepsine riâyet etme gereği, aynı titizlik ve
tâvizsizlikle vurgulanmaktadır. Kur'an'ın en azından bir defa, başından sonuna
kadar ciddî bir şekilde anlamıyla birlikte okunması, bu sözün isbatı için
yeterlidir. Durum bu iken, Kur'an'ın ?Dinde zorlama yoktur? ilkesi ile,
?Sen onlar üzerinde bir zorba değilsin? gibi buyruklarının İslâm'ın da
laikliği kabul ettiğine delil olarak gösterilmesinin, gaflet değilse, ancak
ihânetle izahı sözkonusudur. Safça, riyâkârca veya bazılarının münâfıkça
niyetlerle bu tür delillendirmelere kalkışmasının ilmî değerinden söz edilemez.