Armut bir ılıman iklim meyvesidir. Soğuklara dayanımı elmaya göre daha azdır. -30 ºC’ye kadar dayanabilir. Armudun çiçeklenmesi elmadan 7-10 gün öncedir. Bu yüzden ilkbahar geç donlarından etkilenebilir. Bu nedenle armut bahçeleri soğuk havanın çöktüğü çukur yerlere kurulmamalıdır.

Armut toprak bakımından çok seçici değildir. Ancak bol ve kaliteli meyve elde edebilmek için derin, sıcak, drenajı iyi yapılmış topraklar tercih edilmelidir. Aşırı kumlu ve kuru topraklarda meyve kalitesi bozulmaktadır.

JUNE BEAUTY: En erkenci armut çeşididir. Haziran ayı sonunda olgunlaşır. Meyvenin güneş gören tarafı pembe yanak yapar.

Armut bahçeleri, ya aşılı fidanlarla veya kurak koşullarda çöğür yetiştirip üzerine aşı yapılarak kurulmaktadır. Bahçe yeri seçilirken mahallin toprak yapısı, taban suyu durumu, sulama imkânları, iklim verileri, yöney gibi kıstaslar incelenmelidir. Armutlar genellikle yazları sıcak ve kurak yerleri severler. Bu nedenle güney ve güney- batı, güney-doğu gibi yönler tercih edilmelidir.

Budama işlemi kesinlikle armutlarda dikim sıklığına göre belirlenmelidir. Klasik anaçlarla normal dikim aralığında; Modifiye- Lider ve Değişik Doruk Dallı sistem terbiye şekli armutlar için uygundur. Durum elmadakinin aynısıdır. Armutlarda çok görülen ateş yanıklığı hastalığından dolayı, meydana gelecek dallardaki ölme ihtimali hesaplanarak 4- 6 ana çatı dalının gelişmesi sağlanır. Budama elmalarda olduğu gibi çok hafif olmalıdır. Mahsule yatan ağaçlara hafif bir budama tatbik edilmesi ve yaygın bir gelişmenin temini için dal ve dalcık çıkarması yapılmalıdır. Sık dikim de İnce İğ, V sistem Y sistem kullanılabilmektedir. V ve Y sistemde tel ve direk sistemi yardımıyla yapılır. İnce iğ sisteminde de tel kullanılması uygun olacaktır.

Verimin çok olduğu yıllar da yapılır. Meyve seyreltmesi, meyve iriliğini ve meyve rengini artırır, dal kırılmasını azaltır, sonraki yılda meyvelenmeye katkı sağlar. Özellikle o yıl kaliteli meyve oranını artırır. Küçük meyveli çeşitlerde 3–5 meyve bırakılır iken iri çeşitlerde 1–2 meyve bırakılır. Meyveli huzmeler arsında 10–12 cm mesafeler uygundur. Seyreltme elle ve kimyasal metotlarla yapılabilmektedir. Ancak kimyasal metotlarla tam zamanlama ve doz ayarlamasında sıkıntı oluşacağından elle yapılması önerilmektedir. Seyreltilmesi gereken meyvelere genellikle çiçek tablaları oluşumuyla belirlenmesine rağmen, Haziran dökümü ile birlikte yapılaması uygundur. Temmuz ayı ilk haftasında da bitirilir ise gelecek yıla da fayda sağlar. Yazın ileriki dönemlerinde devam eden seyreltme işlemi yalnızca dönemin meyveleri için faydalıdır.

Armut tohumdan, çelikle ve aşı ile üretilir. Kültür armutlarının tohumla üretimi mümkün değildir. Kültür armut çeşitlerinin çeliklerinde köklenme çok zordur. Bu nedenle en iyi üretim yöntemi aşılamadır. Aşı çeşidi olarak da T göz aşısı kullanılır. Bazı yerlerde sürgün göz aşısı da kullanılmaktadır. Anaç olarak ayva kullanılmaktadır. Ayva anacı bodur olduğu için tercih edilmektedir. Ayrıca ayva üzerine yapılan aşılamalarda armut meyveleri daha büyük olmaktadır. Ayva anacı kullanmanın tek sakıncası ise ömrünün az olmasıdır.

Bodur armut ağacı elde etmek için armutlar, ayva anacı üzerine aşılanır. Bu takdirde daha az derinlikteki topraklara dikilebilir. Ancak ayva anacı, kış soğuklarına armut çöğürü kadar dayanmaz.

Armut ağaçlarının en önemli ihtiyaçlarından biri de sulamadır. Susuz kalan ağaçların meyve büyümesi yavaşlar, ürün verimi azalır. Kapama bir bahçede armut yetiştiriciliği söz konusu ise güzlük veya kışlık çeşitlerde, mayıs ayından eylül ayına kadar sulama yapılması önerilir. Kışlık çeşitlerin güzlük çeşitlere göre daha az sulanması gerekir. Aksi takdirde depolanma ömrü azalır. Sulama, kullanılan anaçlara göre de değişir.

Ayva anacı kullanılan bahçede sulama, diğer anaçların kullanıldığı bahçelere göre daha fazla yapılmalıdır. Anaca göre sulamada; ayvadan sonra armut, ahlat ve alıç gittikçe azalan oranda sulanmalıdır. Meyve ağaçlarında sürgün faaliyeti devam ediyorsa sulama da devam etmelidir.

Meyve iç kurdu: Yumuşak çekirdekli meyvelerin en önemli zararlılarından biridir. Yumuşak çekirdeklilerde, meyveler erken dökülür ve küçükken kurtlanan meyvelerde döküm daha da fazla olur. Büyümüş meyvelerde dökülme nispeten azalır. Meyve üzerinde iç kurdunun açtığı bir delik ve etrafında pislikleri görülür. Meyve kesildiği zaman, içerisinde çekirdeğe kadar uzanan bir yeme yolu ve pislikler vardır. Genellikle meyve içerisinde beyazdan et kırmızısına kadar renkte ve baş tarafı kahverengi olan larva (kurt) bulunur. Mücadelesi kimyasal yollarla yapılmaktadır.

Bu zararlı yalnız armutlarda zarar verir. Kışı ergin olarak, gövde kabuğunda, ağacın çatlak ve yarık bölgelerinde ve dökülmüş yapraklarında geçiri. Sıcaklığın 15 0C nin üzerine çıktığı ve güneşli günler başlayınca kışlaklardan çıkar ve çiftleştikten sonra yumurta koymaya başlarlar. Yumurtalardan 11-30 gün sonra ninfler çıkmaya başlar. Hemen tomurcuk, yaprakları sokarak emerek beslenmeye başlarlar. İlk nesil ninfler 20–25 gün de ergin olurlar. Yılda 2-3 döl verirler. Pisillanın ergin ve ninfleri yaprak özsuyunu emerek beslenirler.

Hastalığın etmeni aynı adı taşıyan bakteridir. Armutlarda diğer yumuşak çekirdekli meyvelere oranla daha fazla gelişilir. Armut ağaçlarının bu bakteriye hassas olmasının sebebi çiçekleri elma ve ayvaya oranla daha çok olması ve çiçeklenme periyodunun uzun sürmesidir. Dal ve gövdelerde bulaşan kısımlarda, dokular içeri doğru çöker ve kahverengimsi bir hal alır.hastalıklı yerlerde kabuk kaldırıldığında dokunun da kahverengileştiği ve bu görünümün dokuların içlerine gittiği görülür.

Sağlıklı ağaçlar elde etmek, kaliteli ve bol verim elde edebilmek için gübreleme yapılmalıdır. Kullanılacak gübreler çiftlik gübresi ve suni gübrelerdir. Gübrelemede, hangi gübre, ne kadar, ne zaman, nasıl verilmeli soruları cevaplanmalıdır. Bunun için mutlak suretle toprak ve yaprak analizleri sonucuna göre hareket edilmelidir. Genellikle; 2–3 yılda bir iyi yanmış büyük baş hayvan çiftlik gübresi 2–3 ton /da. hesabıyla sonbaharda veya erken ilkbaharda toprağa karıştırmak suretiyle verilmelidir. Klasik (salma) sulamalı bahçelerde, erken ilkbaharda Fosforlu ve Potasyumlu gübreler verilebilir.

Armut meyveleri yeme ve hasat olumu olmak üzere iki farklı dönemde hasat edilir. Erkenci veya yazlık çeşitler, yeme olumunda hasat edilip doğrudan pazara sunulur. Güzlük ve kışlık çeşitler ise hasat olumunda ağaçtan toplanır ve belirli sürelerle olgunlaştırma odasında bekletilerek yeme olumuna getirilirler. Bu çeşitlerin gönderileceği pazarlar uzak ise bu süreler taşıma esnasında da geçirilebilir.

Meyvelerin depolanmasının amacı; su kaybı, buruşma, fizyolojik ve patolojik kökenli bozulmalar ve aşırı olgunlaşmayı önlemektir.