Giresun’da ekim yapılan alanların yarısı fındık bahçeleri ile kaplıdır. Giresun fındığı dünyânın en kaliteli fındığıdır. Dünyâda fındık ihrâcâtında Türkiye ilk sırada olup, Türkiye’de yetişen fındığın da yüzde 25’ine yakınını Giresun temin eder.

İlin ancak dörtte biri ekilebilir arâzi olmasına rağmen, Gümüşhâne’nin ekonomisi tarıma dayanır.Tarıma müsâit ova ve vâdileri azdır. Tarım daha çok Kelkit ve Şiran ilçelerinin geniş olmayan ovalarında en çok tahıl ekimi şeklinde yapılır. Ayrıca mercimek, fiğ, patates ve şekerpancarı ekilir.

Hakkâri’de uğraşıldığı takdirde birçok tarım ürünü (tahıl-meyve-sebze) yetiştirmek mümkündür. Yetişen tarım ürünleri arasında buğday başta gelir. Diğer tarla bitkileri arpa, darı, mısır, çavdar, çeltik (pirinç), nohut, fasulye, mercimek, patates, soğan ve tütündür.

Hatay ilinin toplamda %18.9′ luk kısmı tarıma elverişlidir. Tarım arazisinin %63′ ünde tarla tarımı yapılmakta, %13.8′ inde sebze yetiştirilmekte, %9.4′ ünde meyvecilik, %1.8′ inde bağcılık, %11.8′ inde zeytincilik yapılmaktadır.

Aras Nehrinin suladığı Iğdır Ovası, önemli tarım alanıdır. İklimin uygun olması yüzünden ovada pamuktan şeftaliye kadar çeşitli bitki yetiştirilir. Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, arpa, patates ve pamuktur.

Isparta’da en çok ekilen tahıldır. Buğday arpa, çavdar, baklagiller(nohut, fasulye ve fiğ) ve az miktarda şekerpancarı yetişir.Sanâyi bitkilerinden gül 2000 ton, haşhaş kapsülü üretimi 1000 ton ve haşhaş tohumu üretimi ise 1200 tondur.

Kahramanmaraş İli coğrafi konumdan Akdeniz iklimine sahip olması şehrimize büyük avantajlar sağlamıştır, ilimizde her evin bahçesinde mutlaka bir meyve ağacına rastlamak mümkündür, en sık olanlar ise hurma, dut, urmu dutu, incir (yemiş), kayısı, nar ve ceviz ağacıdır, il sınırları içerisinde bulunan verimli topraklarda daha birçok meyve ve sebze çeşitleri yetişmektedir.

Her mevsim yağış görülmesi, yaz kuraklığı isteyen ( buğday, arpa, yulaf, çavdar, mercimek, pamuk) ürünlerin yetişmesini önlemiştir. Kıyı kesimde tahılın yerini mısır almıştır.

Kış mevsiminde Doğu Karadeniz’de kış ılıklığı fındık, çay, turunçgil, zeytin gibi ürünlerin yetişmesini kolaylaştırmıştır. İç bölgelerde yağış azlığı orman örtüsünün azlığına, tahıl ve şekerpancarı gibi ürünlerin öne çıkmasına yol açar. Bölgede çalışan nüfusun %70’i geçimini tarımdan sağlamaktadır. En verimli tarım arazileri kuzeye bakan yamaçlarda görülür.

İl topraklarının % 36’sı tarıma elverişlidir. %26’sı çayır ve mer’a, % 30’u orman % 8’i tarıma elverişsizdir. Geniş ovalara sâhib olmasına rağmen, akarsularının az olması yüzünden topraklardan gereği gibi faydalanılamamaktadır.

Başlıca tarım ürünleri, buğday, patates, kimyon, arpa, mercimek, nohut, ayçiçeği, soğan, pancardır. Ermenek ve Gülsu Vâdisi boyunda domates, kavun, karpuz, lahana başta olmak üzere her çeşit sebze yetiştirilir. Elma, üzüm, armut, ayva, şeftâli erik, kiraz, vişne, nar, incir, zeytin ve antepfıstığı ilde yetiştirilen meyvelerdir.

Tarla tarımından sağlanan ürünler sınırlıdır. İklim şartları tarla tarımını engeller. Kağızman, Tuzluca’da pamuk, şekerpancarı, fasulye ve fiğ ekilir. Sebzecilik ve meyvecilik ileri değildir. Meyve olarak en çok elma yetişir. Kars ilinde buğday, arpa, şekerpancarı, pamuk ve az miktarda tütün yetişir.

Kastamonu ilinde özellikle arazi niteliğinin zayıf olması, tarım arazilerinin azlığı bitkisel üretimde çeşitliliğin azalmasına, ekonomik anlamda yetiştiriciliğin kısıtlanmasına neden olmaktadır. Fakat il genelinde bulunan bazı yörelere göz atıldığında meyvecilik, yetiştiricilik için en uygun alanlarda birisi olarak öne çıkmakta. Meyvecilikte karşılaşılan en önemli sorun ise girdi fiyatlarının yüksek olması ve uygun pazar alanlarının bulunamamasıdır.

Kayseri ili genelinde iklim şartlarının uygun olmaması sebebiyle gerek meyvecilik gerekse sebzecilik ülke değerlerinin oldukça altında seyretmektedir. Ancak özellikle Yeşilhisar ilçesinde yetiştirilmekte olan elma ile beraber sadece Yemliha kasabasında yetişen "Yemliha Patlıcanı" Kayseri ilinin ülke çapında her geçen gün bilinirliği artan ürünleri olarak öne çıkmaktadırlar.

Kırklareli’nin ekonomisi tarıma dayanır. Orman varlığı zengin, dağları ormanlarla kaplı olup, geniş Ergene Ovası ise çok bereketlidir. Faal nüfusun % 70’i tarım, hayvancılık, balıkçılık, ormancılık ve avcılıkla uğraşır. Başlıca tarım ürünleri buğday, yulaf, mısır, fasulye, şekerpancarı, ayçiçeği ve kozadır.

Tarım ilin mühim ekonomik kaynağı olup başlıca tarım ürünleri şunlardır; (yıllık) 350 bin ton buğday, 50 bin ton arpa, 20 bin ton çavdar, 20 bin ton mahlut, 2 bin ton fasulye, 1500 ton mercimek, 30 bin ton patates, 50 bin ton şeker pancarı ve 200 ton keten yetişir. Sebzecilik gelişmemiştir. Fakat meyvecilik önemli yer tutar. Alma, armut, erik, ceviz ve üzüm az miktarda da kayısı, kiraz, vişne ve şeftali yetişir. Zerdalisi ve “balbaşı” denilen pekmezi meşhurdur.

Kilis'in sanayisinin en belirgin özelliği tarımsal ve hayvansal kaynak potansiyeline yönelik olmasıdır. Nitekim il tarımında önemli bir yer tutan zeytin, üzüm ve buğday ürünleri aynı zamanda imalat sanayiinde pekmez, alkol, zeytinyağı, un ve bulgur üretim tesislerinde girdi olarak kullanılmaktadır.